ÇOCUKLAR AĞLAMASIN (Şiir - İsmail Kara)

ÇOCUKLAR AĞLAMASIN        

Ne zaman

Bir çocuk ağlaması duysam;

Yüreğim burkulur,

Tüylerim diken diken olur.

Öksüz, yetim kalan,

Aç-sefil olan,

Yoksulluktan ölen

Çocukları düşünürüm.

Sonra aklıma gelir savaşlar,

Beynimde bir uğultu başlar,

Gözlerimden akar yaşlar,

Ve savaşların akıttığı kanları,

Aldığı canları düşünürüm.

Sonra insanlara kin kusan,

Silah üreten ve satan,

Servetine servet katan

“Han”ları düşünürüm.

Şu çağda, tüm dünyada

Silahlar sussun, üretimi dursun,

Analar, babalar, çocuklar

Ağlamasın, hep gülsün!

Herkes mutlu olsun!

Ölecekse insanlar;

Eceliyle ölsün!

Ben de istiyorum bir savaş,

Tüm zenginler bir araya gelsin,
El ele versin

Yoksulluğu kökünden yensin!

Silahlara harcanan para bile

Yeter buna…

Lütfen değer versinler insanlığa !

İsmail KARA