UYUTTUNUZ

UYUTTUNUZ

Bu sessizlik yıkılacak,

Dalga dalga, dağlarca

Yükselecek milletin sesi…

Afyon verdiniz yıllarca

Uyuttunuz!

Nasıl da kandınız,

Nasıl da inandınız,

Türk milletini

Hep uyur sandınız.

Eski zaferlerimizi de

Unuttunuz!

Sessizce, sinsice

Çöktünüz tepemize,

Ne istiyorsunuz bizden?

Battık mı, nerenize?

Yanlış bir yol tuttunuz!

Bu millet yine,

Yeniden şahlanacak,

O zaman,

Delik arayacaksınız

Kaçacak…

Bilin ki,

Hapı yuttunuz.

“Yurtta barış, dünyada barış”

Felsefemiz,

Kuzu gibiyiz amma biz,

Yeri geldiğinde aslan olup hepimiz,

Kükredikçe, kükreriz…

Aslında siz, bizi değil;

Kendinizi uyuttunuz!

*

İsmail KARA

(30.04.2013)

ATA'MIN UĞRUNDA

ATA'MIN UĞRUNDA 

Mustafa Kemal derdi hep babam,

Kendini yakından göresim geldi.

O’nu tanımaktı benim de çabam,

Ata’mın sırrına eresim geldi.

Önce kitaplarda gördüm resmini,

Okuyup kafamda ördüm cismini,

Aklımda süzerek, yordum kendimi,

Ata’mın yolunu deresim geldi.

Koskoca bir devmiş, anladım meğer,

Atatürk’ün başı göklere değer,

Ne kadar büyükmüş O’ndaki ciğer,

Uğruna canımı veresim geldi.

Yılmadı, cihana meydan okudu,

Özgürlük yolunda ilim dokudu,

Yaşattı dünyaya devasa şoku,

O’nun yüreğine giresim geldi.

Sevr-i de duyunca şimşekce çaktı,

Canını dişine cesurca taktı,

Ve o paçavrayı ateşte yaktı,

Bağrımı yeniden geresim geldi.

Şimdi anlıyorum daha da yoğun,

İyi ki yaşamış O yüksek dağın,

Ata’nı anla ve O’nunla övün!

İnanın, uğrunda ölesim geldi.

*

İsmail KARA (07.04.2013)

YARALI KOLUM KERKÜK

YARALI KOLUM KERKÜK

Sen aklıma gelende depreşir acılarım,

Benden uzakta kalan yaralı kolum Kerkük!

Yüreğim hep seninle, seninle sancılarım,

Kavuşacağız bir gün, varacak yolum Kerkük!

Benim olan bir parçam benden uzak durur mu?

Yad ellerde kimsesiz hem de öksüz kalır mı?

Tutamadık elinden kardeş böyle olur mu?

Sen yaprağım, ağacım, biçare dalım Kerkük!

Bilirim acılısın, kapanmıyor o yaran,

Bazen de bulunmuyor, senin halini soran,

Bir değil, iki değil, ipek gönlünü yoran,

Biliyor, anlıyorum, peteğim balım Kerkük!

Etrafını sarmıştır bütün kurtlar, çakallar,

Atımız yürümüyor, çivi değmiş, topallar,

Dinlenmedi sözümüz, dökülse de sakallar…

Senle dolu her yanım, sağım ve solum Kerkük!

Karozan’ın sendedir, mahzun bakışlı gözü,

Biz senden çevirmeyiz asla ve asla yüzü…

Sıkıntımız dinmiyor, n’olur bağışla bizi!

Benden uzakta kalan, yaralı kolum Kerkük!

*

Karozan (İsmail Kara) – Ankara 01.04.2013