KARANLIK adlı şiirim

KARANLIK

Haramiler sarmış cirit atıyor,

Ortalık toz, duman, yollar karanlık.

Kimlere sarılsam, beni satıyor,

Dostluklar yalanmış, kollar karanlık.

İtibar zamane, düştü paraya,

O bir kara kedi, girdi araya,

Namusu, vicdanı dizdi sıraya,

Arzuhal sulanmış, pullar karanlık.

Çoğumuz ederiz günden şikâyet,

Çenemiz yoruldu bundan nihayet,

Herkesin yaptığı gizli siyaset,

Düzene dolanmış, haller karanlık.

Kimisi keyifle kendinden geçer,

Önünde viskisi, havyarla içer,

Kimi dans ederek havada uçar,

Beyinler bulanmış, diller karanlık.

Garibin cebinde arsızın eli,

Bir gün şapka düşer, görünür keli,

Haksızlık, sömürü ediyor deli,

Bizi kazca yolan eller karanlık.

Karozan diyor ki, bu gün de coştum,

Yokluk içinde hep durmadan koştum,

Hayatın dağları aşılmaz dostum,

Gittiğimiz yollar, beller karanlık.