SON
PERDE
Sen arı gibi dolaş bahçelerde,
Bir çiçek gibi seviş yapraklarla…
Bir böcek gibi gezin topraklarda,
Yiğitlik varmış, güya benim serde.
Ne etsem kopmaz eski fırtınalar,
Sessizlik başlar, susunca bir yerde...
Geçmiştir zaman, kapanmıştır perde,
Boşa üzüntü, boşa yırtınmalar…
Son perdesiydi oynanan oyunun,
Ne yapsam heyhat, beklenmez dönüşü,
Gözümde büyür mumların sönüşü,
Gölgede kaldı bir hayat boyunun…
Ve çiçekler ki , uzaktadır şimdi,
Zamanı hepten geçti bal yapmanın…
Artık dallardan hüzünle kopmanın,
O düşünüşü, tüm ruhuma sindi.
*
İsmail KARA
(12.07.1999)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder